-
Klukkurím
Klukkan eitt, eta feitt
Klukkan tvö, baula bö.
Klukkan þjrú, mjólka kú
Klukkan fjögur, kveða bögur.
Klukkan fimm, segja bimm.
Klukkan sex, borða kex.
Klukkan sjö, segja Ö.
Klukkan átta, fara að hátta.
Klukkan níu, veiða kríu.
Klukkan tíu, kyssa píu.
Klukkan ellefu fleyta kerlingu.
Klukkan tólf, ganga um gólf. -
Kúamál á nýársnótt
Mál er að mæla
Maður er í fjósi
Hann skulum æra
áður en kemur ljósið.
-
Nautamál á nýársnótt
„Sól skín á fossa” segir hún Krossa
„Hvar á að tjalda?” segir hún Skjalda
„Suður við ána” segir hún Grána
„Rýkur á Eið” segir hún Reyður
„Hulin er þúfa” segir hún Húfa
„ Ég vil fjósið finna” segir hún Kinna
„Ég skal töðuna tyggja” segir hún Fryggja
„Ég skal fylla mína hít” segir hún Hvít
„Ég skal éta sjálfur” segir hann kálfur
„Ég ét sem ég þoli” segir hann stóri boli
„Ég skal aka Steinmóði til Staðar,
ef hann getur ekki þagað”
-
Sat ég undir fiskhlaði
Sat ég undir fiskihlaða föður míns
átti ég að gæta
svíns og barna,
svíns og sauða.
Menn komu að mér,
ráku staf í hnaka mér,
gerðu svo mikinn skaða,
lögðu eld í bóndans hlaða.
Hlaðinn tók að brenna
og ég tók að renna
allt út undir lönd,
allt út undir biskupslönd.
Biskup atti valið bú,
gaf mér bæði uxa og kú.
Uxinn tók að vaxa,
kýrin tók að mjólka.
Sankti María gaf mér sauð,
síðan lá hún steindauð.
Annan gaf mér Freyja,
en sú kunni ekki að deyja.
Út þótti mér gott að líta
í skinninu hvíta
og skikkjuni grænu.
Konan mín í kofanum
býður mér til stofu að gá.
Ég vil ei til stofu gá
heldur upp að Hólum
að hitta bónda.
Kona bónda gekk til brunns
hún vagaði og kjagaði,
lét hún ganga hettuna smettuna.
Inga litla dimma dó,
nú er dauður Egill og Kegill
í skógi
-
Táta teldu dætur þínar
Táta, Táta, teldu dætur þínar
Ein er í hvelju, tvær í búri borð að setja
þrjár í eldhúsi graut að gera
Fjórar í fjosi flór að moka.
Fimm á fjalli, fífil að grafa
Sex á sandi, sjö á landi.
Átta á eyjum eld að kynda
níu á nesjum naut að geyma
Tíu á túni og tuttugu heima.
Hundrað eru á húsabaki
og þó er ekki hálftalið
liðið hennar Tátu.