Út með illsku’ og hatur,

inn með gleði’ og frið,

taktu’ á móti jólunum

með Drottinn þér við hlið.

Víða’ er hart í heimi,

horfin friðar sól.

Það geta ekki allir haldið

gleði’ og friðarjól.

Mundu að þakka Guði

gjafir, frelsi’ og frið.

Þrautir, raunir náungans

víst koma okkur við.

Bráðum klukkur klingja,

kalla heims um ból,

vonandi þær hringja flestum

gleði’ og friðarjól.

Biðjum fyrir öllum þeim

sem eiga bágt og þjást.

Víða mætti vera meira’

um kærleika og ást.

Bráðum koma jólin,

bíða gjafirnar.

Út um allar byggðir

verða boðnar kræsingar,

en gleymum ekki Guði,

hann son sinn okkur fól.

Gleymum ekki’ að þakka

fyrir gleði’ og friðarjól.

Yfir fannhvíta jörð leggur frið
þegar fellur mjúk logndrífa á grund.
Eins og heimurinn hinkri aðeins við,
haldi niðri sér anda um stund.
Eftirvæntingu í augum má sjá,
allt er einhvað svo spennandi í dag.
Jafnvel kisa hún tiplar á tá,
þorir tæplega að mala sitt lag.

:;:Svo berst ómur og samhljómur
til eyrna af indælum söng.
Tvíræð bros mætast og börnin kætast,
en biðin er börnunum löng.
Loksins kveikt er á kertum í bæ,
þá er kátt um öll mannana ból.
Og frá afskekktum bæ út við sæ,
ómar kveðjan um Gleðileg jól.:;:

Ég man þau jólin, mild og góð
er mjallhvít jörð í ljóma stóð.
Stöfum stjörnum bláum, 
frá himni háum
í fjarska kirkjuklukknahljóm.
Ég man þau jól, hinn milda frið
á mínum jólakortum bið
að æfinlega eignist þið
heiða daga, helgan jólafrið.

Í skóginum stóð kofi einn,

sat við gluggann jólasveinn,

þá kom lítið héraskinn

sem vildi komast inn:

"Jólasveinn, ég treysti' á þig,

því veiðimaður skýtur mig."

"Komdu litla héraskinn,

því ég er vinur þinn."

En veiðimaður kofann fann,

jólasveininn spurði hann:

"Hefur þú séð héraskinn

hlaupa' um hagann þinn?"

"Hér er ekkert héraskott.

Hypja þú þig héðan brott."

Veiðimaður burtu gekk,

og engan héra fékk.

Nú hlustum við öll svo hýrleg og sett,
ekki nein köll því áðan barst frétt:
Jólasveinninn kemur í kvöld!
Hann arkar um sveit og arkar í borg
og kynja margt veit um kæti og sorg.
Jólasveinninn kemur í kvöld!
Hann sér þig er þú sefur,
hann sér þig vöku í.
og góðum börnum gefur hann
svo gjafir, veistu' af því.
Nú hlustum við öll svo hýrleg og sett,
ekki nein köll því áðan barst frétt:
Jólasveinninn kemur í kvöld!

Með flautur úr tré og fiðlur í sekk,
bibbidíbe og bekkedíbekk.
Jólasveinninn kemur í kvöld!
Og brúður í kjól sem bleyta hvern stól,
flugvélar, skip og fínustu hjól.
Jólasveinninn kemur í kvöld!
Og engan þarf að hryggja
því allir verða með
er börnin fara' að byggja sér
bæ og þorp við jólatréð.
Hæ! Nú hlustum við öll svo hýrleg og sett,
ekki nein köll því áðan barst frétt:
Jólasveinninn kemur í kvöld.

Jólasveinninn minn,
jólasveinninn minn
ætlar að koma í dag
Með poka af gjöfum
og segja sögur
og syngja jólalag
Það verður gaman
þegar hann kemur
þá svo hátíðlegt er
Jólasveinninn minn,
káti karlinn minn
kemur með jólin með sér

Jólasveinninn minn,
jólasveinninn minn
ætlar að koma í kvöld
Ofan af fjöllum
með ærslum og köllum
hann labbar um um holtin köld
Hann er svo góður
og blíður við börnin
bæði fátæk og rík
Enginn lendir í
jólakettinum
allir fá nýja flík

Jólasveinninn minn,
jólasveinninn minn
arkar um holtin köld
Af því að litla
jólabarnið
á afmæli í kvöld
Ró í hjarta,
frið og fögnuð
flestir öðlast þá
Jólasveinninn minn,
komdu karlinn minn
kætast þá börnin smá.

Jólin, jólin alls staðar

með jólagleði og gjafirnar.

Börnin stóreyg standa hjá

og stara jólaljósin á.

Jólaklukka boðskap ber

um bjarta framtíð handa þér

og brátt á himni hækkar sól,

við höldum heilög jól.

Jólin jólin jólin koma brátt,
jólaskapið kemur smátt og smátt.
Snjórinn fellur flygsum í
nú fagna litlu börnin því.

Jólin jólin jólin koma brátt,
jólabörnin þvo sér hátt og lágt.
Klæðast fínu fötin í
og flétta hár og greiða.

Hæ hó og jólabjöllurnar
þær óma alls staðar
svo undur hljómfagrar.

Hæ hó og jólagjafirnar
þær eru undarlega lokkandi
svo óskaplega spennandi.

Hæ hó og jólasveinarnir
svo feikna fjörugir
og flestir gjafmildir.
Hæ hó og jólakökurnar
þær eru blátt áfram það besta sem ég fæ.

Er nálgast jólin lifnar yfir öllum
það er svo margt sem þarf að gera þá
og jólasveinar fara uppá fjöllum
að ferðbúast og koma sér á stjá.

Jólin koma, jólin koma
og þeir kafa snjó á fullri fart.
Jólin koma, jólin koma
allir búast í sitt besta skart.

Hún mamma'er heima' að skúra banka' og bóna
og bakar sand af fínu tertunum
og niðri'í bæ er glás af fólki' að góna
á gjafirnar í búðagluggunum.

Jólin koma, jólin koma
allir krakkar fá þá fallegt dót.
Jólin koma, jólin koma
þá er kátt og alls kyns mannamót.

Hann er svo blankur auminginn hann pabbi
að ekki gat hann gefið mömmu kjól
svo andvarpar hann úti' á búðalabbi
það er svo dýrt að halda þessi jól.

Jólin koma, jólin koma
allt í flækju' og menn í feikna ös.
Jólin koma, jólin koma
fólk og bílar allt í einni kös.

Jólaklukkur klingja,
kalda vetrarnótt.
Börnin sálma syngja
sætt og ofurhljótt.
Englaraddir óma
yfir freðna jörð.
Jólaljósin ljóma
lýsa upp myrkan svörð.

Litla jólabarn, litla jólabarn
ljómi þinn stafar geislum
um ís og hjarn.
Indæl ásýnd þín
yfir heimi skín,
litla saklausa jólabarn.

Ljúft við vöggu lága
lofum við þig nú.
Undrið ofursmáa
eflir von og trú.
Veikt og vesælt alið
varnarlaust og smátt,
en fjöregg er þér falið
framtíð heims þú átt.

Litla jólabarn.........

Er þú hlærð og hjalar,
hrærist sála mín.
Helga tungu tala
tærblá augu þín.
Litla brosið bjarta
boðskap flytur enn.
Sigrar mirkrið svarta
sættir alla menn.

Litla jólabarn...........

Mér um hug og hjarta nú

hljómar sætir líða.

Óma vorljóð, óma þú

út um grundir víða.

Hljóma þar við hús þú sér

hýrleg blómin skína.

Fríðri rós, er fyrir ber,

færðu kveðju mína.

                Þýskt þjóðlag/ Steingrímur Thorsteinsson

Nú er Gunna' á nýju skónum,

nú eru' að koma jól,

Siggi er á síðum buxum,

Solla' á bláum kjól.

Mamma' er enn í eldhúsinu

eitthvað að fást við mat,

indæla steik hún er að færa

upp á stærðar fat.

Pabbi enn í ógnar basli

á með flibbann sinn:

"Fljótur, Siggi, finndu snöggvast

flibbahnappinn minn!"

Kisu' er eitthvað órótt líka,

út fer brokkandi,

ilmurinn úr eldhúsinu

er svo lokkandi.

Á borðinu' ótal bögglar standa,

bannað að gægjast í.

Kæru vinir, ósköp erfitt

er að hlýða því.

Jólatréð í stofu stendur,

stjörnuna glampar á,

kertin standa' á grænum greinum,

gul og rauð og blá.

Skín í rauðar skotthúfur

skuggalangan daginn,

jólasveinar sækja að,

sjást um allan bæinn.

Ljúf í gleði leika sér

lítil börn í desember,

inni' í friði' og ró,

úti' í frosti' og snjó

því að brátt koma blessuð jólin,

bráðum koma jólin.

Uppi' á lofti, inni' í skáp

eru jólapakkar,

titra öll af tilhlökkun

tindilfættir krakkar.

Komi jólakötturinn

kemst hann ekki í bæinn inn,

inn í frið og ró,

inn úr frosti' og snjó

því að brátt koma björtu jólin,

bráðum koma jólin.

Stjörnur tindra stillt og rótt,

stafa geislum björtum.

Norðurljósin logaskær

leika' á himni svörtum.

Jólahátíð höldum vér

hýr og glöð í desember

þó að feyki snjó

þá í friði' og ró

við höldum heilög jólin,

heilög blessuð jólin.

Skreytum hús með grænum greinum,

tra la-la-la-la, la-la-la-la.

Gleði ríkja skal í bænum,

tra la-la-la-la, la-la-la-la.

Tendrum senn á trénu bjarta,

tra la-la, la-la-la, la-la-la.

Tendrum jól í hverju hjarta,

tra la-la-la-la, la-la-la-la.

Ungir gamlir _ allir syngja:

tra la-la-la-la, la-la-la-la.

Engar sorgir hugann þyngja,

tra la-la-la-la, la-la-la-la.

Jólabjöllur blíðar kalla,

tra la-la, la-la-la, la-la-la.

boða frið um veröld alla,

tra la-la-la-la, la-la-la-la.

Snæfinnur snjókarl

var með snjáðan pípuhatt,

gekk í gömlum skóm

og með grófum róm

gat hann talað, rétt og hratt.

"Snæfinnur snjókarl!-

bara sniðugt ævintýr,"

segja margir menn,

en við munum enn

hve hann var mildur og hýr.

En galdrar voru geymdir

í gömlu skónum hans:

Er fékk hann þá á fætur sér

fór hann óðara í dans.

Já, Snæfinnur snjókarl,

hann var snar að lifna við,

og í leik sér brá

æði léttur þá,

- uns hann leit í sólskinið.

Snæfinnur snjókarl

sneri kolli himins til,

og hann sagði' um leið:

"Nú er sólin heið

og ég soðna hér um bil."

Undir sig tók hann

alveg feiknamikið stökk,

og á kolasóp

inn í krakkahóp

karlinn allt í einu hrökk.

Svo hljóp hann einn,-

var ekki seinn _

og alveg nið'r á torg,

með sæg af börnum söng hann lag

bæði' í sveit og höfuðborg.

Já, Snæfinnur snjókarl

allt í snatri þetta vann,

því að yfir skein

árdagssólin hrein

og hún var að bræða hann.

Snjókorn falla á allt og alla
börnin leika og skemmta sér
nú ert árstíð kærleika og friðar
komið er að jólastund
Vinir hittast og halda veislur
borða saman jólamat
gefa gjafir - fagna sigri ljóssins
syngja saman jólalag.

Á jólaball við höldum í kvöld
ég ætl'a' kyssa þig undir mistiltein í kvöld
við kertaljóssins log
Götur ljóma - söngvar óma
gömlu lögin syngjum hátt
bara'ef jólin væru aðeins lengri
en hve gaman væri þá.

Það á að gefa börnum brauð

að bíta í á jólunum,

kertaljós og klæðin rauð

svo komist þau úr bólunum,

væna flís af feitum sauð

sem fjalla gekk af hólunum.

Nú er hún gamla Grýla dauð,

Það heyrast jólabjöllur
og o´n úr fjöllunum fer
flokkur af jólaköllum til að
gantast við krakkana hér.
Beint niður fjallahlíðar
þeir fara á skíðum með söng
og flestir krakkar bíða
með óþreyju síðkvöldin löng.

Svo dynja hlátrasköllin
svo hristast fjöllin af því
hópur af jólaköllum
eru´ að tygja sig ferðina í.
Það bíða spenntir krakkar
sem kátir hlakka svo til
og gjafir um miðnæturbil.

Komdu fljótt, komdu fljótt,
kæri jólasveinn
Það kveða við hróp
og börnin litlu bíða´
í stórum hóp.
Komdu fljótt, komdu fljót,
kæri jólasveinn
er kallað á ný

Miklar annir eru á heimilinu allt á ferð
því nú elda skal nú krásirnar af bestu gerð.
Bæði hangikjöt, steik og rjúpur
svo er rauðkál afbragðs gott
þykkur rúsínugrautur settur er í bott.

Og á jólatrénu loga skæru ljósin smá
þar í löngum röðum bæði fagurgræn og blá
nú er stundin er renna upp
og koma aðfangadagskvöld

Það heyrast jólabjöllur
og o´n úr fjöllunum fer
flokkur af jólaköllum til að
gantast við krakkana hér.
Beint niður fjallahlíðar
þeir fara á skíðum með söng
og flestir krakkar bíða
með óþreyju síðkvöldin löng.